Zorgverleners lijkt steeds vaker gevraagd te worden om vroegtijdig maatschappelijke problemen te signaleren en mee te werken aan het opsporen en melden van (dreigende) misdrijven. In dit signalement wordt deze ontwikkeling verkend.
"Zorgverlener én opsporingsambtenaar?" is onderdeel van het thema "Zorgverleners en beroepsethiek"
Belangrijkste punten uit dit signalement
Steeds vaker wordt aan zorgverleners gevraagd mee te werken aan het verstrekken van patiëntinformatie in verband met een publiek belang - zoals openbare veiligheid en de opsporing van misdrijven.
Welk spanningsveld kan bestaan tussen de zorgtaak en de signalerings- en opsporingstaak van de zorgverlener? (afgeleid)
Zal het vaker negeren van de geheimhoudingsplicht leiden tot een belemmering van de vertrouwensrelatie met de patiënt/cliënt en de toegankelijkheid van de zorg? Zullen niet steeds meer situaties als `uitzonderingen` op de regel beschouwd worden? Hoe ver is te gaan met de waarschuwingsplicht? Werkt het huidige politieke klimaat er ook niet aan mee om (te) veel nadruk te leggen op de `duty to warn` en minder te hechten aan privacybelangen?
Het lijkt tijd voor een fundamenteel debat over de grenzen tussen zwijgplicht en spreekplicht. Doel daarvan is te zoeken naar een nieuw evenwicht tussen de belangen die beschermd worden door het beroepsgeheim en die ten dienste staan van de opsporing van misdrijven.
